دایرة المعارف روشنگری

په پینو و پیپ

(۱۹۹۸)

برژیت مین

نویسنده بلژیکی

برگردان

میم حجری

• کبوتر نامه رسان ـ توس نلدا ـ خیلی خشمگین است.

• «موش من کجا ست؟»، توس نلدا با صدای بلند، بد و بیراه می‌گوید.
• «په پینو اقرار کن، که تو مخفیگاه موش را می‌دانی!
• او را برگردان!
• او باید در نامه رسانی به من کمک کند.
• بخصوص حالا، یک عالمه کار ریخته سرم.
• به همین دلیل است که این موش تنبل تنپرور فرار کرده است.
• من اما به او نشان خواهم داد.»

• په پینو را ترس برمی‌دارد.

• حتی پدر په پینو دلواپس پیپ است.

• «تو تصادفا عکسی از موشت نداری؟»، پدر په پینو از توس نلدا می‌پرسد.
• «آنگاه ما می‌توانیم عکس را به حیوانات دیگر بیشه نشان دهیم»، پدر په پینو به توس نلدا می‌گوید.

• «من عکسی از او برای تان می‌آورم»، توس نلدا می‌گوید.

• اما وقتی که پدر په پینو عکس را نگاه می‌کند، می‌گوید:
• «باید بگویم که این اصلا شباهتی به موش ما ندارد.
• چشم‌های موش تو سیاه اند، در حای که چشم‌های پیپ سرخند.»

• توس نلدا یکباره خفه خون می‌گیرد.

• «حالا می‌بینید که پیپ دروغ نگفته است!»، په پینو می‌گوید و آهی از سر راحتی می‌کشد.

• عکس از دستی به دستی می‌گذرد.

• اکنون همه می‌کوشند که موشی با چشم‌های سرخ پیدا کنند.

• په پینو به یکباره ایده‌‌‌ای پیدا می‌کند.

• او به نقطه‌‌‌ای می‌دود که پیپ را یک سال پیش، برای اولین بار دیده بود.

• و پیپ را درست در همانجا پیدا می‌کند، کوچک و لرزان از سرما، مثل یک سال پیش.

• «حالا باید برای توس نلدا کار کنم؟»، پیپ هراسزده می‌پرسد.

• «چه ایده‌های مضحکی به کله تو خطور می‌کنند!»، په پینو می‌گوید.
• «تو عضو خانواده ما هستی.
• حالا همه ساکنان بیشه می‌دانند.
• می‌دانی، پیپ؟
• من واقعا دلواپس و نگران تو بودم.»

• «واقعا؟»، پیپ لبخندزنان می‌پرسد.

• «تو حق نداری بار دیگر از دست ما فرار کنی!»، په پینو می‌گوید و پیپ را بر شانه‌هایش می‌گذارد.

• «و حالا، پیش به سوی خانه!
• محکم از گوش‌هایم بگیر!
• می‌خواهی که من رازی را با تو در میان بگذارم؟
• مادر برای تو کوهی از نان قندی پخته است!»

پایان