دایرة المعارف روشنگری

قصص جادوگر کوچولو

جینا روک پاکو

(۱۹۳۱)

برگردان

میم حجری

• جادوگر کوچولو ـ سابقا ـ همیشه راضی و خشنود و خوشحال بود.

• اما اکنون، برخی اوقات غمگین و دلگرفته است.

• در این جور مواقع، لب جوی آب می‌نشیند، به شنای برگ‌ها در آب چشم می‌دوزد و می‌اندیشد:

• «سیب‌ها رسیده اند و من کسی را ندارم که سیبی را با او قسمت کنم.

• قارچ‌ها در بیشه‌ها رشد می‌کنند و بزرگتر می‌شوند.

• ولی کسی نیست که از این بابت شریک شادی من باشد.»

• جادوگر کوچولو تصور داشتن دوستی را از خاطر خسته خویش خطور می‌دهد و به زیبائی زندگی در کنار دوستی می‌اندیشد.

• «می‌خواهی دوست من باشی؟»، جادوگر کوچولو از پسرکی که در راه می‌بیند، می‌پرسد.

• «من دوستی دارم و اسمش خسرو است»، پسرک می‌گوید و راهش را می‌کشد و می‌رود.

• جادوگر کوچولو از روباه هم می‌پرسد، از گاو سپید و سیاه هم می‌پرسد، از بزغاله زنگوله دار هم می‌پرسد.

• اما آنها هم ـ همه ـ دوستی دارند، بعضی‌ها حتی نه یکی، بلکه دو تا دوست دارند.

• «خیلی خوب!»، جادوگر کوچولو ـ با دلخوری ـ زیر لب زمزمه می‌کند.

• «پس باید برای خودم دوستی جادو کنم.»

• عصای جادو را بلند می‌کند، ورد جادو را بر زبان می‌راند و فوری چشم‌هایش را می‌بندد.

• می‌خواهد که غافلگیر شود.

• وقتی جادوگر کوچولو چشم‌هایش را باز می‌کند، جغد کوچولویی را در کنار خود می‌بیند که نشسته است.

• «بختیاری مرا باش!»، جادوگر کوچولو با خود می‌گوید.

• «من امید داشتم که دوستم قدری بزرگتر از این باشد.»

• «دوست را ـ اصولا ـ نمی‌توان جادو کرد»، جغد کوچولوی شیرین زبان ـ به تأکید ـ می‌گوید و چشمان سوسیس رنگ خود را باز و بسته می‌کند.

• «دوست را باید ـ به هزار زحمت و مشقت ـ پیدا کرد.

• علاوه بر این، بزرگی و کوچکی دوست مهم نیست.»

• جادوگر کوچولو برای جلب دوستی جغد کوچولو تلاش می‌کند.

• آندو با هم ترانه می‌خوانند.

• جادوگر کوچولو جغد کوچولو را بر شانه خود می‌نشاند و به گردش می‌برد و شباهنگام ـ در زیر مهتاب ـ با هم می‌رقصند.

• جادوگر کوچولو ـ موقع رقص ـ همیشه باید مواظب باشد، تا مبادا پا روی پای جغد کوچولو بگذارد.

• تا اینکه بالاخره دوستی آندو قوام می‌یابد.

• اما ...

• روزی از روزها به جنگل کاج نزدیک می‌شوند.

• «نگاه کن!»، جغد کوچولو به جادوگر کوچولو می‌گوید.

• و غار تاریکی را در تنه کاج نشانش می‌دهد.

• «من دلم می‌خواهد، که آنجا زندگی کنم.»

• «اما»، جادوگر کوچولو ـ به اعتراض ـ می‌گوید.

• «تو نباید مرا تنها بگذاری.

• مگر تو دوست من نیستی!»

• «آره!»، جغد کوچولو می‌گوید و به سوی غار تاریک در تنه کاج پر می‌کشد.

• «من اما جغدم و جغدها باید در تنه درختان آشیان گیرند.

• همیشه چنین بوده است.

• لطفا مانع من نشو!»

• «اگر کسی دوست خود را واقعا دوست بدارد، پس باید به او کمک کند که خوشبخت باشد»، جادوگر کوچولو با خود می‌گوید.

• و به هنگام خدا حافظی، برای جغد کوچولو، گل سپیدی هدیه می‌کند.

• اما هر ماه ـ یک بار ـ به دیدن جغد کوچولو می‌رود.

• دوستی آندو همچنان و هنوز پا بر جا ست.

پایان