دایرة المعارف روشنگری

قصص شبگرد کوچولو

جینا روک پاکو

(۱۹۳۱)

برگردان

میم حجری

• وقتی غروب می‌آید، مردم ده ـ نوازنده، دهقان، زن گلفروش، دخترک بادکنک فروش و شاعر ـ همه با هم، دم در خانه‌های شان می‌نشینند و از زمان‌های قدیم نقل می‌کنند.
• دهقان می‌گوید:
• «سابقا گرگ‌ها می‌آمدند و خرس‌ها»
• و خمیازه می‌کشد.

• و چون بقیه مردم هم خسته اند، پا می‌شوند و می‌روند که بخوابند.

• شبگرد کوچولو تنها می‌ماند.

• شبگرد کوچولو به ماه سلام می‌دهد، به ابرهای شتابزده می‌نگرد و به گشت شبانه آغاز می‌کند.

• وقتی که می‌خواهد از کوچه بیرون رود، ناگهان با خرسی روبرو می‌شود.

• شبگرد کوچولو با خود می‌اندیشد:
• «خرس، دیگر وجود ندارد» و چشم‌هایش را می‌بندد.

• وقتی چشمانش را دو باره باز می‌کند، می‌بیند که خرس همچنان آنجا ست.

• شبگرد کوچولو ـ دوستانه ـ به خرس سلام می‌دهد و می‌پرسد:
• «تو از زمان‌های قدیم می‌آئی؟»

• خرس می‌گوید:
• «برووم.»

• معنی «برووم» باید یا آره باشد و یا نه.

• خرس پوست پشم آلود قهوه‌‌‌ای رنگش را تکان می‌دهد و به گردش در ده می‌پردازد.
• و شبگرد کوچولو به دنبال او به راه می‌افتد.

• وقتی خرس به استخر ده می‌رسد، به تماشای عکس خود در آب استخر می‌پردازد.

• شبگرد کوچولو می‌گوید:
• «تو خرس زیبائی هستی!»
• او می‌داند که باید در مقابل قدیمی‌ها مؤدب باشد و ادامه می‌دهد:
• «بهتر است مواظب باشی و گرنه می‌افتی تو آب!»

• خرس دو باره به راه می‌افتد و خود را با احتیاط به خانه‌ها نزدیک می‌کند.
• بعد کله بزرگ قهوه‌‌‌ای اش را می‌رساند به پنجره خانه‌ها و به تماشای مردم در خانه‌ها می‌پردازد.

• شبگرد کوچولو می‌گوید:
• «بهتر است که پائین بیائی.
• اگر مردم بیدار شوند و تو را ببینند، ترس شان برمی‌دارد.
• آنها به دیدن خرس‌ها عادت نکرده اند.»

• خرس پائین می‌آید و وارد باغ‌های گل می‌شود.
• و چون از گل‌های سفید خوشش می‌آید، به خوردن شان می‌پردازد.

• شبگرد کوچولو با بر آشفتگی می‌گوید:
• «بس کن!
• خوردن گل‌ها ممنوع است!»

• خرس دو باره به راه می‌افتد، غمگین به نظر می‌رسد.

• شبگرد کوچولو می‌گوید:
• «صبر کن!» و بعد شانه‌‌‌ای از جیبش بیرون آورد و آهنگ کوتاهی را بوسیله آن می‌نوازد.

• خرس گوش‌هایش را تیز می‌کند و بعد روی پاهای عقبی اش می‌ایستد و شروع به رقص می‌کند.
• غمش از یاد می‌رود و رفته رفته خوشحال و خوشحال تر می‌شود.

• از آنجا که خوشحالی همانقدر مسری است که سرخک، شبگرد کوچولو هم شاد و خشنود می‌شود.

• دست به دست خرس می‌دهد و شروع به رقص می‌کند.

• آندو با هم می‌رقصند، به سمت راست، به سمت چپ و در دایره می‌رقصند.

• وقتی سحر می‌شود و هوا روشن می‌گردد، شبگرد کوچولو دست از سر خرس برمی‌دارد و رو به خرس کرده، می‌گوید:
• «من می‌روم سراغ مردم.
• آنها باید تو را ببینند و به تو عادت کنند.
• چون، تو دوست منی!»

• اما وقتی می‌خواهد که خرس را نشان مردم دهد، می‌بیند که از خرس دیگر خبری نیست.

• شبگرد کوچولو با خود می‌اندیشد:
• «شاید من فقط خواب خرس را دیده ام» و لبخند می‌زند.
• «اما اگر من دلم بخواهد، او دوباره پیشم خواهد آمد.
• چون او دوست من است.
• فقط کافی است که من چشمانم را ببندم و به او بیندیشم.»

پایان